Verkeer(d)

We zijn nu ruim een maand in China en hebben intussen alle mogelijke vormen van verkeer uitgeprobeerd. Per vliegtuig, auto, bus, trein en zelfs per vlot verkennen we het Chinese landschap. De meest uitzonderlijke reis de afgelopen maand was wel de reis naar wereldstad Hong Kong. Waarvoor moesten we naar Hong Kong? Oh ja, papieren!

De reis begon in de vroege ochtend van zondag 13 maart. Met de taxi werden we naar de bushalte gebracht. Of ja, bushalte. Een op het oog willekeurige plek in Yangshuo naast de weg naar Guilin. De bus stopte toevallig op de goede plek en dus konden we mee naar treinstation Guilin Bei. De bus was vrij vol, maar achterin was gelukkig nog een plekje. Gelukkig achterin, want hoewel je daar aardig door elkaar geschud wordt, heb je achterin de bus de grootste kreukelzone. Geen overbodige luxe wanneer de chauffeur zich als een levensmoede lemming op het tegemoetkomende verkeer stort. Een auto die een vrachtwagen te langzaam inhaalt wordt uiterst links zelf ingehaald, terwijl in de verte een wild lichtende vrachtwagen ons in tegengestelde richting tegemoet komt. Het loopt maar net goed af, net als de hele reis naar het treinstation.

Eenmaal op het treinstation aangekomen kunnen we opgelucht overstappen op de hogesnelheidstrein die ons met een topsnelheid van 300 km/u naar Shenzhen brengt. Vanaf Shenzen vervolgen we onze weg te voet de grens over naar de Speciale Administratieve Regio Hong Kong, om daarna per metro het laatste stuk naar het stadscentrum af te leggen. Ons hotel hebben we snel gevonden en is prima, we vinden een goed restaurant, en we weigeren de eerste tientallen aangeboden maatpakken en echte nep-Rolexen. Het verloopt allemaal soepel. Te soepel…

De volgende ochtend stappen we met frisse moed het visumkantoor binnen voor een Z-visum, waarmee we in China een werk- en verblijfsvergunning aan kunnen vragen. De wachtrij en chaotische taferelen ontmoedigen ons geenszins. We vullen de eerste formulieren in, pakken de officiële Chinese papieren uit Guilin erbij en overhandigen de hele stapel aan een bebrilde visummeneer. Hij kijkt de papieren door, mompelt iets over “He lan” (“Nederland” in het Chinees) en haalt er een visummevrouw bij. Ze overleggen en komen tot de conclusie dat er een foutje staat in onze officiële papieren. Waar in het Chinees “Ambassade van China in Nederland” staat, moet “ Ambassade van China in Hong Kong” staan. Stop de tijd, ik zet geen joker in.

Versuft staan we 5 minuten later buiten het visumkantoor. We hebben een nieuw toeristenvisum voor een maand aangevraagd, zodat we terug kunnen naar China om de papieren aan te passen. Die avond halen we ons nieuwe visum op. Onze Hong Kong trip wordt ingekort naar één dag, en de volgende dag zitten we in de nachttrein van Shenzhen naar Guilin. Kunnen we dat vervoersmiddel ook van ons lijstje afstrepen. Een minder bloedstollende busrit later zijn we weer in Yangshuo, bij de Giggling Tree.

Tijd om te treuren om het Hong Kong fiasco is er niet. Kort na onze terugkomst vieren we het tienjarig bestaan van de Giggling Tree met de dorpelingen. Veel vuurwerk, bier, hele kippen en eenden helpen om de mislukte visumaanvraag te vergeten. Na twee uur eten en drinken (of eerder, want bij een Chinees feest ga je er direct vandoor als je je buikje rond hebt gegeten) gaat de storm liggen en blijft er een slagveld van lege wijn- en bierflessen, visgraten, kippenbotten en eendensnavels achter.

Komende zondag mogen we weer terug naar Hong Kong voor de tweede poging. En als we terugkomen is het weer feest. Niet alleen de verjaardag van Martijn, maar ook het tweede verjaardagsfeestje van de Giggling Tree staat dan op het programma. Dit maal voor vrienden en (oud-)werknemers van de Giggling Tree. Hopelijk wordt de hele week geen herhaling van zetten en kunnen we dan ook het behalen van ons nieuwe visum vieren. Mochten jullie ons daarmee willen feliciteren middels een kaartje of pakketje, dan kunnen jullie dat sturen naar:

Giggling Tree

中国广西桂林市阳朔县骥马矮山门格格树饭店

Guilin, Yangshuo, Yima, Aishanmen 13#, 541900 China