Olivia

Ons nieuwe huisje in Australië heet Olivia. Ze lijkt heel veel op Ollie, maar ze is iets luxer, iets jonger en iets vrouwelijker. Zo heeft Olivia een bloemetjesmotief op de buitenkant, kan ze ons koel houden met haar airco en ze kan op elektriciteit aangesloten worden. Olivia heeft alleen geen toiletje, dus mogen we niet overal met haar kamperen. Maar er blijven gelukkig genoeg mooie plekken over om te overnachten. 

In tegenstelling tot Ollie is Olivia niet echt van ons. We hebben Olivia gehuurd via een verhuurbedrijf, genaamd Apollo. Voordat we Olivia mee mochten nemen, moesten we daarom akkoord gaan met de voorwaarden en een huurcontract ondertekenen. We zijn met Olivia niet zo vrij als we met Ollie waren. Zo moeten we direct contact opnemen met het verhuurbedrijf als er iets mis is met Olivia. Dus als na 2 dagen het check engine lampje brandt, moeten we met het service centre bellen. Dan vertelt een vriendelijke man met Indiaas accent dat er waarschijnlijk iets mis is met de sensor, maar dat we gerust door kunnen rijden. Dat doen we dus ook.

Met Olivia belandden we na een paar dagen Great Ocean Road in het plaatsje Mildura. Afhankelijk van wie je het vraagt, is Mildura net wel/net niet Outback. The Outback is een verzamelnaam voor het uitgestrekte, dunbevolkte, woestijnachtige binnenland van Australië. Gezien ons reisplan en de tijd die we hier hebben, was het voor ons in ieder geval zo dicht bij de Outback als we konden komen. Vlakbij Mildura ligt Mungo National Park, een woestijnachtig gebied met schitterende zandduinen die ze Walls of China hebben genoemd. Wij hebben het afgelopen jaar nogal wat Chinese muren gezien en wilden graag kijken of deze duinen inderdaad op die muren lijken.

Er was alleen één klein probleempje: Mungo ligt verborgen achter 86 kilometer onverharde weg. De voorwaarden van onze camperhuur stellen dat we maximaal 12 kilometer onverhard mogen rijden, en dan alleen om een erkende camping te bereiken. We krijgen op onverharde wegen geen ondersteuning en als Apollo erachter komen dat we illegaal op een onverharde weg rijden, krijgen we een boete van 2000 Australische dollars. Dan zit je mooi in de penarie, dus mocht er een medewerker van de camperverhuurder meelezen: wij respecteren de voorwaarden en zouden deze nooit overtreden.

In het hypothetische geval dat wij ons niets van de huurvoorwaarden aan zouden trekken, waren we vanuit Mildura over de 86 kilometer onverharde weg naar Mungo National Park gereden. We hadden dan schitterende vergezichten en verlaten landschappen gezien. Onderweg hadden we kruipende reptielen moeten ontwijken en moeten oppassen voor overstekende kuddes schapen. We waren naar de Walls of China gereden en hadden gezien dat deze gekleurde zandformaties helemaal niet op Chinese muren lijken, maar wel erg mooi zijn. In het informatiecentrum zouden we lezen dat Mungo één van de eerste door mensen bewoonde plekken ter wereld is en dat er 50.000 jaar oude menselijke resten en sporen gevonden zijn. Na Mungo zouden we tussen de kangoeroes door over nog eens 90 kilometer onverharde weg naar de bewoonde wereld zijn gereden. Rond zonsondergang zaten we dan mooi in Penarie om de dag met een biertje af te sluiten tussen de lokale Aussies in de oude pub van het antieke Homebush Hotel.

Helaas zijn wij niet van die contract-brekende durfals. In plaats van dit spannende avontuur, hebben we de hele dag in Mildura gezeten, waar we in Olivia foto’s van Mungo bewerkten zodat het lijkt alsof we met haar in Mungo zijn geweest. We zouden Olivia nóóit echt aan zulk ruig terrein blootstellen. Toch?