Baarden

We zijn nu zes weken door Nieuw Zeeland aan het reizen en hebben al veel gezien. Schitterende natuurparken, indrukwekkende vulkanen, zeldzame Hector-dolfijnen en zelfs een heuse kiwi tijdens een nachtwandeling door een oud Kauri bos. Met Ollie leggen we vele kilometers af en onderweg zien we prachtige bergen, rijden we langs diepe kloven en door heel veel bochten. Want rechte wegen aanleggen, daar hebben zie hier nog niet van gehoord. En omdat Ollie niet over stuurbekrachtiging beschikt, trainen we dus wat af hier. Uiteraard zien we ook veel mensen. Wij zijn niet de enigen die door Nieuw Zeeland toeren, we worden vergezeld door duizenden andere reizigers.  En veel van die reizigers hebben een overeenkomst: baardgroei. Het lijkt erop dat alle mannen die door Nieuw Zeeland willen reizen, mannen met baarden moeten zijn. 

De baarden die we zien hebben allerlei vormen, maten en staarten. Sommige hippe jongemannen leggen er een vlecht in die ze vastzetten met een fleurig elastiekje. Anderen draaien er een mooie krulsnor boven. Maar de meest voorkomende baard is toch wel de onverzorgde, luie backpackersbaard. Je kan aan de lengte van zulke baarden zien hoe lang een man al aan het backpacken is. De één heeft een schone, volle baard, de ander heeft piekerige sliertjes met drie dagen etensresten erin en iemand die nog maar net in Nieuw Zeeland is heeft een fris stoppelbaardje.

Maar het is te kort door de bocht om zulke baarden alleen als luiheid af te doen. Ze hebben wel degelijk hun nut. Het is bijvoorbeeld een natuurlijke bescherming tegen de zon. Boven Nieuw Zeeland is de ozonlaag erg dun, waardoor de zon meer kracht heeft. Je huid verbrandt dus sneller. Een baard voorkomt dat je wangen en kin verbranden tijdens een lange dag kajakken bij Abel Tasman National Park, zodat je meer geniet van de spelende zeehondjes en prachtige kustlijn. Het laten staan van een baard bespaart je het kopen van zonnebrand, en dus geld.

Een ander voordeel van een baard in Nieuw Zeeland ontdek je pas aan de westkust van het Zuidereiland. Dat is het leefgebied van wat de Maori een Namu noemen: de sandfly. De sandfly laat zich het best omschrijven als het gemene nichtje van de fruitvlieg. Een gemeen nichtje, want het neefje is best lief. Die eten alleen plantaardig voedsel. Het zijn, zoals wel vaker, de vrouwtjes die gemeen zijn. Die voeden zich met menselijk bloed en laten na hun steek een irritant jeukend wondje achter. De Maori geloven dat de sandfly dit doet om ons te herinneren aan onze sterfelijkheid. Wij herinneren op onze beurt de sandflies aan hun sterfelijkheid door ze één voor één plat te slaan. Maar naast het afslachten van deze beestjes (net zo zinvol als water hozen uit de Tasmaanse zee) kan je je wapenen tegen deze kleinste helpers van Satan. Dat kan bijvoorbeeld door je in te smeren met dure deet. Maar het kan ook goedkoper. Deze vliegende maanzaadjes uit de hel kunnen zich namelijk moeilijk door haren heen worstelen. Door een baard te laten staan voorkom je in ieder geval dat je in je gezicht gestoken wordt. Dat bespaart weer deet en…geld.

Het hebben van een baard heeft dus vooral financiële voordelen. Best belangrijk in een duur land als Nieuw Zeeland. Voor een backpacker is elke besparing van levensbelang en wordt scheren al snel een overbodige luxe. Mede doordat Martijn zich maar eens in de vier weken scheert, blijven we enigszins binnen budget en kunnen we gave dingen ondernemen zoals paragliden boven Wanaka en op een cruise varen door Milford Sound. Wie reist met een baard, heeft geld bespaard.