China- en voordelen

Bijna een jaar in China. Dat was een jaar als geen ander, in een land als geen ander. Vele hoogtepunten werden soms afgewisseld met momenten van totaal onbegrip, frustratie en wanhoop. We zetten in een paar punten op een rij wat wij geweldig vonden aan China en wat we totaal niet zullen missen aan China. De China- en voordelen. Uiteraard hebben sommige nadelen hun voordelen, en andersom.

1. Foto’s, foto’s en nog eens foto’s...
Als je in China bent en je ziet er niet uit als een Chinees, zit de kans er dik in dat je gefotografeerd wordt. Soms gebeurd dat heel sympathiek. Dan komt iemand heel bescheiden op je aflopen en vraagt heel onzeker of je met hem of haar op de foto wilt. Als je dan “ja” zegt, komt daarna ook de hele familie/reisgroep van de vrager op je af, die op een afstandje giechelend stonden toe te kijken. Dat vonden we hartstikke leuk. De minder leuke kant is dat je opvallend vaak de achterkant van een telefoon ziet, omdat een stiekeme Chinees een sneaky foto van je maakt. Dit doet hij of zij zeer onopvallend door net te doen of ze de omgeving filmen. Toevallig op het punt dat de camera op jou gericht is hoor je een “klik”. Ook zijn er minder subtiele Chinezen die op straat hun kinderen aanstoten en naar je wijzen, alsof je een zeldzaam aapje in de dierentuin bent. Een leerzaam moment. De volgende keer dat we in een dierentuin zijn, zullen we de aapjes niet nawijzen. Het is namelijk niet leuk.

2. Fantastische landschappen
Vergeet de steden. Naar China moet je volgens ons eigenlijk gaan voor de schitterende landschappen. Er zijn ook mooie dingen te zien in de steden, maar het is er bijna altijd druk en vies. Wij hadden het geluk in een van de mooiste gebieden van China te mogen werken: het karstgebergte. Als we een keertje vrij hadden, konden we heerlijk fietsen (of scooteren) tussen de puntige bergen en schitterende rijstvelden rondom Yangshuo. Daarnaast hebben we onze ogen uitgekeken in Zhangjiajie, waar de bergen nog steiler (en misschien nog indrukwekkender) omhoog liepen dan in Yangshuo. En ook het uitzicht vanaf de Chinese Muur en de vergezichten vanuit de trein naar Datong zullen we niet snel vergeten. En dan hebben we Yunnan en Tibet nog niet eens gezien. Een goede reden om nog eens terug te gaan naar China.

3. Roggelen
In China kom je er al vrij snel achter dat sommige gebruiken nogal anders zijn dan in het Westen. Nadat je het vliegveld verlaat bij aankomst, hoor je al vrij snel “ghghgghgggggghh” gevolgd door een “spwt!”. Op de stoep voor je voeten verschijnt op eens een kleine klodder slijm. Ja hoor, voor het eerst tijdens je verblijf in China heeft een Chinees voor je op de grond gespuugd. In de winter hoef je er niet eens bij in de buurt te zijn. De klodders bevriezen en vormen dan een mooi patroon op de stoep waartussen je een balletdans kan uitvoeren om ze te ontwijken. Plotseling komt die ervaring van hinkelen op het schoolplein goed van pas. Wij mogen dat gespuug dan smerig vinden, Chinezen vinden het doorslikken van slijm pas smerig. Uitspugen is gezonder. En ergens hebben ze wel gelijk. In slijm blijft immers veel vuiligheid hangen die je via je neus en mond inademd. En in China is dat nogal wat… Toch blijven we het een vieze gewoonte vinden. We komen niet roggelend terug.

4. De taalbarrière
De meeste buitenlandse bezoekers van China zullen in het Mandarijn niet verder komen dan “ni hao” (nie houw) en “xie xie” (shjih shjeh). Hallo en bedankt. En je bent al een hele meneer of mevrouw als je de woorden goed uitspreekt, want Mandarijn is een klanktaal. Is de toon verkeerd, dan kan het zijn dat je jouw moeder aanduidt als jouw paard. Wij zijn in het hele jaar tot een woordenschat gekomen van pak-em-beet 20 woorden. Als we die woorden bij het personeel van de Giggling Tree in de praktijk brachten, begrepen ze ons nog wel. Zij wisten welke woorden wij kennen. Maar gebruikten we die woorden in het wild, dan werden we onbegrepen aangekeken. Dat werkt nogal ontmoedigend en maakt interactie met de lokale bevolking lastig. Dat vonden we erg jammer. Gelukkig worden handen en voeten overal begrepen. En er zijn vertaalapps voor op de smartphone. Bijna elke taxichauffeur in China heeft er wel een. De Chinees spreekt zijn zin in, en er komt een soort van Engelse vertaling uit. Het vergt wel enig cryptogramoplossend vermogen om van die kromme vertaling een logische zin te maken, maar dat is weer een leuke puzzel voor tijdens de rit. En zo ben je voor je het weet op jouw bestemming.

5. Open-kruis broeken
Het duurde even voor we het de eerste keer door hadden. Het valt in eerste instantie ook niet zo op. Je ziet een peuter met een shirt of truitje aan, twee broekspijpen, sokjes en schoentjes. Dan zie je opeens een paar blote billen boven de broekspijpen. Het kind heeft een broek met open kruis. Ons viel het pas de eerste keer op toen een kind aan de rand van de straat opeens gehurkt ging zitten en er een klein straaltje tussen de broekspijpen naar beneden kwam. Gelijk was het nut van die broeken ook duidelijk. In China is het namelijk vrij normaal om je kind overal te laten poepen en plassen. En met overal bedoelen we overal. In een bloempot bij de Giggling Tree, boven een vuilnisbak naast de straat of op een servetje in de stationshal: poepen en plassen kan overal. Om dat wat te vergemakkelijken, dragen de meeste babies en peuters dus een broek met open kruis. Er wordt daardoor ook nooit in de broek gepoept of geplast. Dat valt dan gewoon op de stoep of op de vloer. Ook bij een feestjes. Dan glijd je opeens weg over de bruine brij van een kleuter. En wordt ineens de moonwalk opvallend makkelijk. Zo kleeft er zelfs aan dit Chinadeel, een voordeel.

6. Eten
We hebben er al eens over geschreven, maar de Chinese keuken mag niet ontbreken op dit lijstje. We hebben ontzettend genoten van vele gerechten in de Chinese keuken. En bofkonten die we zijn hebben we nog een privé kookles gehad van onze chefkok Lee, zodat we terug in Nederland kunnen proberen een paar van onze favoriete gerechten zelf te bereiden. Maar tegenover al het lekkers stonden de momenten dat onze magen zich omdraaiden. De geuren van “stinky tofu”-eetkraampjes verpestten onze eetlust voor uren. En onze bek viel open van wat sommige Chinezen in hun mond stoppen. Werkelijk elk dier is een bron van voeding. En werkelijk alles van het dier wordt gebruikt. Magen, darmen, oren en geslachtsdelen: geen eiwit blijft onbenut. Dit is eigenlijk heel lovenswaardig. Als je een dier dan toch afmaakt, gebruik dan ook alles en gooi niet de helft weg. Wij hebben in China ook niets van een dier weggegooid. Wij gaven sommige delen weg. Aan onze Chinese buurman of buurvrouw.

Zo kunnen we wel even doorgaan met voor- en nadelen. Maar de meest opvallende hebben we nu wel benoemd. We hebben in ieder geval een toptijd in China gehad en we kunnen Karst en Paulien niet vaak genoeg bedanken voor de kans die ze ons gegeven hebben. Ook willen we iedereen bedanken die de moeite heeft genomen om ons te bezoeken in China. Het was heerlijk om die bekende gezichten langs te zien komen. En we willen het Aalst-Eindhoven-Geldrop-Mierlo-Utrecht-collectief bedanken voor de leuke bijdragen op speciale momenten. Zoals een bijdrage voor paaseitjes met Pasen, voor Oranje attributen met Koningsdag, voor zakdoekjes voor Martijn na de verloren bekerfinale van FC Utrecht, voor Chinees vuurwerk met Nieuwjaar en nog vele andere momenten. Het maakte het jaar in China nog leuker!

Inmiddels zijn we al twee weken in Nieuw Zeeland. Een heel ander leven, maar we genieten er net zo hard van. In een volgend blog meer over onze avonturen hier, met onze nieuwe beste vriend Ollie.