Health: check!

Na onze eerste kennismaking met China hadden we even de tijd om bij te komen. Even. Want al vrij snel moest de aanvraag van ons werkvisum in gang gezet worden. Zoals aangekondigd in ons vorige verhaal, bevat die aanvraag veel papierwerk. Daar hebben we zelf eigenlijk niet veel meer mee te maken. Dat wordt geregeld door Karst, Paulien en het personeel van de Giggling Tree. Ons aandeel bestond vooral uit aanwezig zijn. Fysiek aanwezig zijn.

Één van de onderdelen van de aanvraag van een werkvisum in China is namelijk een gezondheidsonderzoek: de health check. Ja, je moet lichamelijk in orde zijn om in China te mogen werken. En dat lichamelijk onderzoek is professioneel en waterdicht opgezet. Dat geldt niet voor de urinebekers. Die zet je gewoon niet afgesloten, open en bloot, op de balie.

Even verderop die balie vindt de bloedafname plaats. Arm op de balie, even wegkijken en pats! Naald in je arm. De prikker hoeft niet eens te voelen waar de aders lopen, in het land van acupunctuur kunnen ze dat op zicht en intuïtie. Helaas geen plaatjespleister op de wond, je moet het doen met een wattenstaafje. Pleisters zijn voor mietjes. Je houdt je groot, want achter je kijken de volgende tien wachtenden vrolijk mee.

Dat brengt me op het volgende opvallende puntje van deze health check: privacy en omgang met medische gegevens. Daar doen ze niet aan, óf dat hebben ze afgeschaft. Terwijl op een beeldscherm de echobeelden van jouw ingewanden verschijnen, loeren 5 paar nieuwsgierige oogjes om het hoekje mee. Ook bij de röntgenfoto van de longen kijken de eerstvolgende wachtenden in de rij doodleuk mee. Slechts in 1 van de 6 verschillende onderzoeksruimtes stuurt de dienstdoende medicus de wachtenden naar buiten. De andere vijf vinden het waarschijnlijk wel gezellig zo.

En gezellig is het zeker. Vooral bij de schattige mevrouw van het oor- en oogonderzoek. De gehoortest is fantastisch. Ze slaat op een stemvork en houdt deze vervolgens bij je linker en daarna je rechteroor. Hoor je de toon, dan steek je je duim op. Top. Nóg leuker is de kleurenblindheidstest. Ze wijst een figuur aan op een gekleurde kaart en jij moet zeggen welk figuur je in het groen of rood ziet. Als je daar iets te lang over doet, begint ze het voor te zeggen. Gelukkig horen en zien we goed, anders waren we hier lelijk door de mand gevallen…

We zijn nu een week verder en hebben de uitslag van het onderzoek binnen. Het opmerkelijkste resultaat: Martijn is 1.65 meter. Waarschijnlijk achtten ze mijn werkelijke lengte van 1.86 meter hier onmogelijk lang. Maar het belangrijkste is dat we allebei gezond zijn verklaard door dokter Hu Xiaoxin. Health: check!

Dat moest gevierd worden! Toevallig organiseerde Stephen van het nabijgelegen Jade Mountain hotel een wijnproeverij. Samen met andere hotelmanagers en -eigenaren hebben we de ene na de andere wijn geproefd. De wijn ging er zo hard door heen dat halverwege de avond het briljante idee werd geopperd om de proeverij voort te zetten bij de Giggling Tree. De precieze details zijn we vanaf dat moment kwijt, maar soms schieten er nog flarden van een balletdans en een acapella versie van Celine Dion’s “My heart will go on” door ons hoofd.

Intussen zijn we bijna twee weken verder en begint het guesthouse vol te lopen met gasten. Langzaam aan leren we de omgeving kennen, maar wennen aan het schitterende landschap zullen we niet snel doen. Het is hier zó mooi! Volgende week laten we dat landschap even achter ons en vertrekken we voor een paar dagen naar Hong Kong voor de aanvraag van onze werkvergunning. Na de goede verhalen die we over deze voormalig Britse kolonie hebben gehoord (onder andere van een Lonely Planet-schrijver die hier deze week op bezoek kwam) kijken we hier naar uit. Wel zullen we de gezonde plattelandslucht even om moeten ruilen voor de minder gezonde stadslucht. Maar ach, volgens de betrouwbare Chinese Health Check kunnen onze longen dat prima hebben.